Постинг
26.03.2015 20:09 -
Не философско-
Автор: stih
Категория: Поезия
Прочетен: 4580 Коментари: 2 Гласове:
Последна промяна: 16.07.2018 00:32
Прочетен: 4580 Коментари: 2 Гласове:
3
Последна промяна: 16.07.2018 00:32
Когато слънцето изгрява,
аз знам, че просто идва ден;
когато облак се задава,
очаквам да вали над мен;
нощта запалва пак звездите
и праща будната Луна -
като деца да ни приспива
и бди над нас до сутринта...
Така е просто и познато!
Не питам: как, защо, дали...?
И нека се върти Земята -
годините ми да брои.
Аз знам, че тука съм случайно -
родена, за да разбера,
че всичко земно е нетрайно -
като обречена игра.
Затуй поглъщам със очите
даренията на деня.
Оттук до края на мечтите
в душата ми е светлина.
аз знам, че просто идва ден;
когато облак се задава,
очаквам да вали над мен;
нощта запалва пак звездите
и праща будната Луна -
като деца да ни приспива
и бди над нас до сутринта...
Така е просто и познато!
Не питам: как, защо, дали...?
И нека се върти Земята -
годините ми да брои.
Аз знам, че тука съм случайно -
родена, за да разбера,
че всичко земно е нетрайно -
като обречена игра.
Затуй поглъщам със очите
даренията на деня.
Оттук до края на мечтите
в душата ми е светлина.